![[personal profile]](https://www.dreamwidth.org/img/silk/identity/user.png){kind=small}
Jan Kott, 1956
Когда-то очень давно я прочитал статью Яна Котта. Не статью, а небольшую колонку. Напечатана колонка была в самом конце октября 1956 года. Если не ошибаюсь, в еженедельнике "Nowa kultura". Короткий пассаж из этой колонки запомнился мне навсегда.
Можно без преувеличения сказать, что на протяжении десяти лет он был для меня чем-то вроде лозунга надежды. И, собственно, им же и остается.
А в сети этого пассажа, похоже, нет. Пусть будет.
Stalinizm chciał literaturę zamienić w publicystykę i propagandę; i rzeczywiście w ciągu ostatnich miesięcy literatura stała się publicystyką i propagandą, ale publicystyką i propagandą zwróconą przeciw stalinizmowi. Stalinizm chciał aby młodzież była upolityczniona, i rzeczywiście młodzież stała się siłą polityczną, ale siłą polityczną zwróconą przeciw stalinizmowi. Stalinizm wzywał klasę robotniczą do czujności, i rzeczywiście robotnicy stali się czujni, aby nie dopuścić do powrotu stalinizmowi.
Можно без преувеличения сказать, что на протяжении десяти лет он был для меня чем-то вроде лозунга надежды. И, собственно, им же и остается.
А в сети этого пассажа, похоже, нет. Пусть будет.
Stalinizm chciał literaturę zamienić w publicystykę i propagandę; i rzeczywiście w ciągu ostatnich miesięcy literatura stała się publicystyką i propagandą, ale publicystyką i propagandą zwróconą przeciw stalinizmowi. Stalinizm chciał aby młodzież była upolityczniona, i rzeczywiście młodzież stała się siłą polityczną, ale siłą polityczną zwróconą przeciw stalinizmowi. Stalinizm wzywał klasę robotniczą do czujności, i rzeczywiście robotnicy stali się czujni, aby nie dopuścić do powrotu stalinizmowi.